Wat een nacht

Er zullen mensen zijn die denken: ‘feliciteer je mij nu al met mijn verjaardag? Een dag te vroeg, Marjolein’. Ik leef in de toekomst .

Het is 3 uur snachts en ik kan niet slapen omdat ik verschrikkelijke jeuk heb. Het lijkt wel of gisteravond, tegelijkertijd met de neushoornvogels, een muskito-aanval werd ingezet want ik ben helemaal lekgestoken. Ja, natuurlijk smeer ik mij in met deet maar als ik niet de jungle in ging of niet bij de Orang Utans was, deed ik het ook niet altijd omdat de praktijk wel wat mee viel en daar komt bij dat die chemische troep je huid uitdroogt. Tegelijkertijd komt het water met bakken uit de hemel en dondert en bliksemt het, niet normaal. Het weer is hier precies het tegenovergestelde dan in de Cameron Highlands; hier regent het heel vroeg in de ochtend en soms aan het begin van de middag en s’avonds is het droog. Daar begon het altijd aan het eind van de middag te regenen en scheen de zon in de ochtend. Je hebt hier elke dag mooi weer en elke dag regent het ook even en soms wat langer. Ook heb ik ontzettend zin in eten maar ik heb niks meer en omdat ik 1 nacht in een ander hotel slaap liggen al mijn andere spullen, en dus ook mijn eten, in het hostel. Ik heb dit dubbel geboekt omdat ik 1 nacht aan deze kant van het eiland wilde zijn en 1 keer wilde genieten van een luxe hotel. Al is het nog goedkoop voor Nederlandse maatstaven.

Als ik ooit weer ga, dan doe ik een paar dingen helemaal anders. Ten eerste kan ik de helft minder spullen mee. 1 set extra kleding mee en 1 handdoek. S’avonds je spullen wassen zodat je ze de volgende dag gewoon weer kunt gebruiken. En natuurlijk die krultang he, dat is wel een dingetje hahaha. Een zwaar rottding die je niet zomaar wegdoet omdat het goede kwaliteit is. En devolgende keer ga ik niks meer boeken van te voren. Gewoon gaan en dan maar zien. Dat was een tip van Loes die ik deels in de wind heb geslagen. Je weet namelijk nooit hoe leuk iets is, wie je tegenkomt en wat het weer doet en je vindt altijd wel wat geschikts. Je hebtgelijk Loes.

Morgen naar Malakka. Een ambitieus plan want het is 9 uren reizen vanaf hier. Toch doe ik het want ik wil deze historische stad zien. Een rustdag tussendoor in de bus is niet erg en daar komt bij dat ik rechtstreeks kan zonder over te stappen. En gewoon weer in een slaapzaal, eigenlijk vind ik dat het leukst. Dat had ik niet gedacht van te voren, maar het is schoner, goedkoper en gezelliger dan ik had verwacht.

Nu proberen te slapen in een bed wat wel ontzettend lekker ligt.

PS: ik ben geschrokken joh. Want ik sprak vandaag een Nederlands stel en zij zijn wel naar Taman Negara geweest. Hij liet mij zijn benen zien . Onder de gaten alsof hij een ernstige ziekte had gehad, en dat terwijl hij gewoon kleding droeg. OMG. (Iemand vraagt wat de oorzaak is van die wonden: bloedzuigers!)

PS2: ik heb geslapen tot 1 uur. Uren te laat voor het uitchecken en ook nog eens een heerlijk ontbijt gemist waar ik me de hele tijd op had verheugd. Goed gedaan Marjolein...

Challenging fietstocht

Ik begrijp nu beter waarom je hier weinig fietsen ziet. Ik vertikte het om een scooter te huren want ik had in mijn hoofd het eiland op de fiets verkennen omdat ik het nodig tijd vond voor een beetje beweging.18 kilometer leek mijredelijk vooreen rondje over het eiland.Dat heb ik geweten....

Ik ben begonnen bij de tempel Fu Lin Kong. Veel informatie kon ik er verder niet over vinden, dus ik ben er maar gewoon heen gefietst. Een prachtige tempel, al kan deze niet in de schaduw staan van de Kek Lok Si in Georgetown. Als je ooit in Maleisie komt, kies dan toch voor Penang is mijn conclusie. Je kunt er namelijk kiezen wat je wilt: verlatenbounty stranden, toeristische stranden, een mooie stad, kleine dorpjes, een goed begaanbare jungle, dus van alles wat. De Chinese tempel in Pangkor heeft sierlijke paadjes waar je kunt wandelen. Meteen als ik er ben, komt er een gehandicapte man bij mij en vraagt om eten. Als je iemand wat geeft dan geef ik het liefst eten want als je ze geld geeft, dan weet je nooit waar ze het aan uitgeven. Dit is nuttig. Ik geef hem mijn lunch en hij begint meteen met eten. Als je geen werk hebt in Maleisie moet je je maar zien te redden en deze man van dik in de 60, die ook nog eens gehandicapt is, moet bedelen om zijn eten bijelkaar te schrapen. Hij zou AOW moeten krijgen.

Na de tempel volgt een berg. Fietsen gaat op een gegeven moment niet meer, zelfs lopen is lastig. Allereerst kwam ik langs een vuilnisbelt met heel veel straathonden. Hoe kom ik hier ooit veilig langs? dacht ik. Eerst een tijd gewacht, maar ja, die beesten gaan echt niet weg voor mij, sterker nog, ze blijven mij eerder meer aanstaren. Ik ben ik het midden van de weg gaan lopen, mijn blik vooral niet op de honden, en in een zelfde tempo blijven aanhouden. Het ging goed. Honderd meter verderop volgt de volgende uitdaging: allemaal apen. Daarvan weet je dat ze kunnen bijten... Mond dicht, geen tanden laten zien, en maar dezelfde tactiek als bij de honden. Dit was echt even eng hoor. Maar toen kwam er nog die berg! Hahahaha, zoveel heb ik in mijn leven nog nooit gezweet! Na de afdaling volgde er een verlaten strand wat veel goed maakte. Ik bestel bij het enige, kleine tentje wat er is een thee en ze zet thee voor mij neer in een variant die ik nog niet kende: hete thee waar ze ineens een lading ijsklontjes in gooit. Wellicht kwam het van mijn verhitte, overrode kop want ik kan mij best voorstellen dat je dan denkt dat ik wat verkoeling nodig heb, wwhahaha. Zo grappig! Lekker gezwommen. Daarna vroeg ik mij af wat al die gaten in de grond toch zouden zijn. Tijden naast zo’n gat gezeten om te kijken wat er gebeurt en op een gegeven moment komt een een krabbetje van een paar millimeter naar buiten die druk aan het werk gaat om zijn holletjes netjes te maken. In de grote gaten zitten dus grote krabben maar die laten zich niet zien.

De volgende stop is Teluk Nipa waar ik veel verhalen heb gelezen over goed eten bij Daddy’s cafe. Ik moest ook echt iets eten want ik had niks meer . Wat was dit heerlijk! Een Indisch currie gerecht met veel groenten en rijst en dan met een uitzicht van heb ik jou daar. Teluk Nipa is het meest toeristische dorpje hier. Een prachtig strand met geweldige eettentjes op het strand zelf. Een paradijs. Gezinus zou even langskomen, zei hij. Waar blijf je? Maar ik genoot zoveel van die ondergaande zon dat ik mij ineens realiseerde dat ik nog 4 kilometer had te gaan en ik had geen idee of daar een berg tussen zat of niet. Het begon al donker te worden en die fiets die ik huurde, kon je eigenlijk geen fiets noemen: geen slot (hoeft niet hier, zeggen ze, want er wordt niet gestolen. 100 scooters op een rijtje zonder slot, je kunt ze zo jatten maar het gebeurt nooit! Bijzonder). Geen licht op mijn fiets en zo gammel dat ie maar zo uit elkaar kan vallen. Dat donker ging sneller dan ik dacht en er kwamen warempel ook nog twee bergjes. Ik zei net dat ik nog nooit zo gezweet heb in mijn leven, nou ..., ik heb ook nog nooit zo intensief gesport.

Terug bij mijn appartement was het vuurwerk, ballonnen en ik denk wel 150 vrouwen, mannen en kinderen in Indische kleding. Er werd een lokaal feest in het gebouw gevierd. Ik zal een foto toevoegen.

Ik ontvang mailtjes, appjes en berichten via Facebook. Stille lezers die leuk vinden om mijn verhaal te volgen. Dat had ik niet verwacht al die reacties . Dank jullie wel!

Oh ja. Helemaal vergeten te vertellen. Ik heb toch nog een scooterrit meegemaakt vandaag. De Indische vrouw op de foto stopte toen ze mij langs de weg zag wandelen en ze vroeg mij waar ik heen ging. Toen ik zei dat ik een fiets wilde huren, zei ze: ‘stap maar achterop’ en bracht mij vervolgens bij een fietsverhuurbedrijf. Een veel te luxe naam voor dit ‘dakje’ met sloopfietsen natuurlijk.

Pangkor

De stranden op Pangkor zijn prachtig maar niet mooier dan op Penang. Op Penang is meer te doen maar hier zijn minder toeristen en dat vind ik fijn want als er meer toeristen zijn, zoals in de Cameron Highlands, dan is de lokale bevolking meteen ook minder vriendelijk. En daar geniet ik nou juist zo van: de verhalen van de gewone mensen. Het appartement wat ik heb gekozen is vrij oud maar heeft een kamer voor mij alleen en een zwembad. Ik werd verwelkomd met thee en mijn bagage werd voor mij naar boven gesleept en dat was nogal wat want ik had immers ook een tas met boodschappen mee. Op 800 meter heb jehier hetstrand, ook voor mij alleen . Het is openbaar hoor, maar heel rustig. Gezwommen, schelpen gezocht en gewandeld. Ze hebben ook hier allemaal grote schommels in de bomen hangen wat prachtig lijkt op foto’s. Ik maak de foto’s waar ik op sta vaak met de zelfontspanner op mijn telefoon en die ‘Hi! foto’s’ zijn mislukte shotjes omdat ik te vroeg terug loopt, hahaha. Oh ja, die thee. Ik heb daar een foto van genomen want ik vond het wel apart. Het is donkere, zwarte thee met opgeklopte melk en suiker. Dat krijg je dus als je thee bestelt. Net wat voor jou, hait. Baby thee noem ik het.

Op het eiland razen alleen maar scootertjes rond. Enkel eens een auto, maar verder scooters, scooters en nog eens scooters. Natuurlijk heb ik ze wel meer gezien in Maleisie, maar hier is het het gebruikelijke vervoersmiddel (naast de roze taxi’s). Onmogelijk zou je denken: papa, mama en nog twee kinderen zonder helm op 1 scooter en ondertussen nog eten ook. Het kan hier allemaal. Ik wilde graag zo’n vol scootertje op de foto zetten maar het lijkt zo onbeschoft als je je camera opeens omhoog houdt voor hun neus, dus ik deed alsof ik de achtergrond fotografeerde.

Pangkor is groter dan ik dacht en er is best veel te koop. Veel Chinese restaurants. Ik heb geprobeerd iets Indisch te vinden maar dat was moeilijk want heel veel eettentjes zijn niet open door de week. Dat wist ik van te voren. Ook heb ik dat groene goedje gekocht wat je op de foto ziet. De kokos die er op zit is zout! En het goedje zelf zal een compacte zoete gelatinepudding zijn denk ik. Niet voor herhaling vatbaar. Je komt het vaker tegen hier: iets zoets waar zout op wordt gestrooid. Watermeloen bijvoorbeeld.

Felix, je bent je sigaren vergeten. Wat moet ik daar nou mee? Jazeker, ik heb een paar trekjes geprobeerd toen jij het rookte, tussen de wijn en de waterpijp door (echt waar ), maar het is niks voor mij.

Marjette, het hostel in de Cameron Highlands werd gerund door twee transgenders. Is dat niet super?Ben ikin een -voornamelijk- moslim land en dan lopen daar twee dames met strakke rode jurken aan...

Mehdi, nog geen lokale koekkruiden gevonden maar ik ga mijn best doen! Er zit trouwens een heavy metal cafe hier om de hoek, wat een lelijke herrie zeg.

Frans, vandaag was ik in gedachten bij jou. Dan ben je in de 30 en verlies je binnen twee jaar je beide ouders aan kanker. Zo oneerlijk .

Naar Lumut

Omdat de weersverwachtingen niet goed waren voor vandaag heb ik besloten om nu al richting Pangkor te gaan. Ik heb geen zin om in de regen te lopen en daar komt ook nog bij, ik houd van de warmte in Maleisië. Het is er soms 37 graden en ook nog vochtig, maar op een of andere manier voel ik mij er erg goed bij. In Lumut heb ik wat geboekt om te overnachten en morgen vertrek ik pas met de boot naar Pankor. Het geeft mij de gelegenheid om boodschappen te halen want ik heb begrepen dat er op het eiland niet veel te krijgen is omdat het niet groot is en er niet veel toeristen komen. Uiteindelijk viel het flink tegen om boodschappen te halen want ik heb heel Lumut moeten doorlopen om een normaal ontbijt bijelkaar te scharrelen. Fruit is er nauwelijks te koop. De mensen hier eten drie keer per dag warm. Ik moet er niet aan denken om vroeg in de ochtend aan een bord rijst te zitten met vlees en groenten, dat doe ik smiddags en s’avonds wel. Resultaat van mijn zoektocht: gedroogde pruimen, noten, vijgen, sinaasappels, een kilo vreemde vruchten, rijstepap (soort Nutrixvoor baby’s (vind ik lekker)) en melk. Ook nog een paar prachtige nep Nike sportschoenen voor 10 euro op de kop getikt. Ik zie nauwelijks dat het fake is. Dat betekent ook dat ik weer wat achter moet laten want anders barst mijn koffer. In Taiping heb ik spullen weg kunnen geven die overbodig waren. Ik denk dat ik de boeken die ik uit heb inde boekenkast van het hostel zet voor een volgende lezer.

Het is goed om langere tijd alleen te zijn en om alleen met jezelf geconfronteerd te worden na een moeilijke periode. Vanmiddag aan het water eerst heel lang uitgehuild. Gewoon om alles wat er is gebeurd het afgelopen jaar. Het voordeel van ouder worden vind ik dat je -ondanks dat je lichaam aftakelt- beter in je vel zit. Tenminste dat geldt voor mij. Ik weet hoe ik in elkaar steek:wat ik kan, wat ik niet kan, mijn gevoeligheid, zwakheden, irritante eigenschappen, maar ook veel goede kanten van mijzelf. Ikaccepteer dat allesen voel mij daardoor goed en zelfverzekerd. Maar dat neemt niet weg dat erverdriet is omdat je van te voren niet had gedacht dat het allemaal zo zou lopen in het leven. En daarom is het goed voor mij om deze vakantie een paar keer heel lang uit te huilen. Maar goed, dit is weer even genoeg persoonlijke shit. Daar zal ik het de aankomende werkenverder in mijn blog niet meer over hebben. Dit was genoeg.

Je ziet hier veel buffetten. Buiten onder een afdakje kun je met je bordje langs een tafel lopen met schalen en inscheppen wat je wilt om vervolgens maar een euro te betalen. Vandaag gesmuld van jazeker: pineapple pajeri. Het was wel erg zoet dit keer. Wat ik er bij wilde drinken. Geef mij maar iets typisch Maleisisch, zei ik. Dat werd zelfgemaakte ice thee volgens de beste man. Het was erg lekker maar ice thee kon ik er in de verste verte niet van maken.

Voordat ik vertrok werd ik gewaarschuwd voor de lokale eettentjes op straat. Na een paar dagen heb ik dat advies al laten varen. Veel backpackers zeggen dat het de grootste nonsens is en dat het soms geadviseerd wordt door touroperators om de door hun gekozen restaurants te spekken. Wel zoek ik tentjes op waar het druk is, want dat is het meest veilig. Elke dag verheug ik mij op het uitzoeken van mijn eten en probeer ik alles wat los en vast zit. Voornamelijk veel groentegerechten en verse drankjes.

Lumut is een gezellig dorpje aan de kust met veel eetgelegenheden en aan het water en een prachtig uitzicht. Dat wordt dus geen wandeling door de theeplantages maar zweet vegen aan eenrustige boulevard. Ik vind het goed.

Morgen naar Pangkor. Een klein eilandje aan de westkant van Maleisie met nog veel ongerepte strandjes. Geadviseerd wordt om de ramen overdag dicht te houden want anders heb ik kans dat er van dat ontbijt van mij niet veel meer is overgebleven. Apen sluipen er binnen alsof het niks is en ze kunnen ook nog goed bijten. Laat ze nooit je tanden zien want dan denken ze dat je de aanval inzet. Oké! Maar beter apen dan de bloedzuigers. Ja heel eerlijk, ik ben niet naar Tamar Negara gegaan om de bloedzuigers. Kleding helpt niet en je weet van te voren dat er veel op je springen en ze bijten je door je kleding heen. Ik durf veel maar wat deze beestjes betreft ben ik een schijterd.Als het gebeurt denk ik namelijk dat ik niet stop met gillen .

Ik luister Ed Sheeran, Castle on the hill met het uitzicht wat ik zal sturen. WoW!

Lui zijn

De allereerste dag dat ik niks heb uitgevoerd. Rond 12 uur lag ik nog steeds in mijn bed en vervolgens ben ik verhuisd van mijn stapelbed naar het balkon met deken, kussen, een boek en thee om daar de hele dag te liggen luieren. Natuurlijk heb je weinig privacy in een kamer met 10 anderen maar het is ook gezellig en goedkoop. Het enige wat duur is van deze reis is de ticket. Je kunt hier van een paar honderd bestlang leven: eten voor 2 euro per dag en slapen voor 7. Sparen voor een ticket en het geld om hier te leven geef je anders thuis ook uit. En massages en taxi’s ed doe ik nu maar dat hoeft natuurlijk niet want de bus kost soms maar 50 cent. Als de kinderenouder zijn dan lijkt het mij wel wat om alleen naar Vietnam, Thailand, China of India te gaan. Zou ik Peru of Chili ook durven?

Het is hier rond de 20 graden omdat het op een hoogte ligt van 1500 meter en dat is een heerlijke temperatuur. Alleen maar gegeten wat ik nog had: dragon fruit, noten, bananen, tomaten en melk. Ik zal er nu echt uit moeten om wat te halen. Thuisbezorgd.nl? Dat gaat niet, . Morgen wandelen.

Sorry dat ik stoor met een email: want ik heb niks interessants te vertellen.

In de jeep

Mijn telefoon is even dood. Ik hoop even. In de wc laten vallen. Zo’n lekker ‘schoon’ gat in de grond. K.. !! Maar gelukkig reageerde ik snel en deed hij het grotendeels nog. Ik wist niet meer dat het in mijn broekzak zat (voor het geval dat je denkt dat ik daar zit appen ). Ik heb bij de Chinees een zakje ongekookte rijst gevraagd en daar moet ie even een paar dagen in blijven zitten. Gelukkig heb ik een tweede telefoon bij mij. Het betekent trouwens ook: de aankomende dagen geen foto’s want dat gaat niet met mijn andere toestel via WiFi.

Vandaag een dagtrip gedaan. Dat was heftig en leuk. Nu ben ik misselijk.Een jeeptocht over onmogelijke bergweggetjes waarbij je je ogen dicht moeten houden in de bochtenen waarbij de chauffeur elke keerluid toetert om te waarschuwen dat wij er aankomen. Doodeng. Met zijn vijven in een jeep:Felix, Janneke (een Nederlandse),twee Fransen en ik. Begonnen bij de theeplantages. Dat half uurtje was niet genoeg! Omdat ik hier nog even ben, ga ik terug de aankomende dagen omalleen te wandelen en meerdere urengenieten van de natuur. Iedere Waterlander die dit leest weet dat wij natuurfreaks zijn. Dat zit in onze genen en het is onmogelijk dat te negeren. Het landschap is hier zo helder groen, dat kun je niet laten zien op een foto.

Natuurlijk is het hele gebeuren hier van de nabestaanden van de nabestaanden van een westerling die ooit in het verleden meende de boel te hebben ontdekt en de grondzich meteen ook maar heeft toegeëigend. De oorspronkelijke bewoners tellen dan blijkbaar niet mee. Waarom hebben ze het überhaupt over ontdekken als het gebied al gewoon bewoond was? Vaak wil je niet weten hoe dat er destijds in de praktijk aan toe is gegaan. Ik weet wel dat dit veel te simplistisch omschreven is, maar het irriteert mij. Recent via een vriend meer te weten gekomen over de historie van inheemste Indianenstammen in Amerika. Echt details.Dat is niet best. Misschien is dit heel anders gegaan? Het is in ieder geval een mega bedrijf, waar veel geld in omgaat. Alles draait om geld, miss zelfs Orang Utans. Ik denk daar nog over na. Ik weet te weinig om een oordeel te hebben.

Het is leuk om te zien hoe de blaadjes van het land worden gehaald en in korte tijd omgetoverd worden in echt lekkere thee. Het hele proces hebben we kunnen bekijken.

Na de thee naar the Mussy Forest. Echt een oud stukje regenwoud op ongeveer 2000 meter hoogte. Maleisie bestaat uit twee delen: Borneo is het deel waar het meeste oude regenwoud nog bestaat. Het deel waar ik ben is niet veel echt oud regenwoud. Ja, men zegt dat het oerwoud is, maar het is eigenlijk ‘tweedehands’. Daar bedoel ik mee dat het gekapt geweest is en weer is aangegroeid. Vandaag dus een stukje oeroud regenwoud gezien. Het heet mussy, omdat overal mos groeit. Het ziet er daar spookachtig uit. Er groeien duizenden verschillende planten en bomen en je ziet echt dat het ‘anders’ is dan de andere plekken waar ik geweest ben. Vandaag een foto gemaakt van een plant met een kelk van de lengte van een vinger. Een kelk waar mugjes in kruipen. De plant verteert het en er groeit vervolgens een nieuwe kelk naast die daarna net weer iets groter is. Dat proces om grotere kelken te krijgen duurt ontzettend lang. De plant die ik op de foto heb gezet is ongeveer 20 jaar oud. Op Borneo zijn dezelfde planten met kelken en die hebben soms een doorsnee van meer dan een halve meter. Moet je nagaan hoe oud die plant is. Niet interessant?? Sorry, ik vind van wel . Ik gebruik trouwens termen zoals regenwoud, oerwoud en jungle door elkaar. Het klopt niet helemaal maar iedereen snapt wel wat ik bedoel.

De next stop was een vlindertuin, vervolgens een aarbeienfarm, een markt,een museum en een tempel. Misschien vertel ik daar morgen meer over. Nu moe. In Nederland is het tijdsverschil nu 7 uren in plaats van 6 geworden.

Ik heb veel boeken mee maar iedere keer ga ik schrijven in plaats van lezen.Beide is leuk maar schrijven vind ikleuker. Ik ga mijn blognog missen als ik terug ben.

Cameron Highlands

Vandaag samen met Felix met de bus naar Cameron Highlands. Felix is Duits,18 jaar, net klaar met zijn middelbare school en alleen op reis. De mensen in de bus vragen meteen al of hij mijn zoon is. Nee, maar het had gekund. Hij gaat na twee nachten terug en zal nog beginnen op Orang Utan Island en ik blijf 4 nachten en ga dan naar Pangkor.Als we de bus uitstappen stopt een man mij een mango toe. Ik had niet eens met hem gepraat ofzo. Hij knikt vriendelijk als ik hem bedank.

We hadden eerder moeten vertrekken. Vroeg in de morgen sluiten de bussen beteraan. Nu niet en dat heeft als gevolg dat we iedere keer een uur tot twee uur moeten wachten. Maar we vermaken ons wel. Eerst ergens lekker eten en nu kijkt Felix een film en ik schrijf.

Misschien lijkt het wel een en al fun deze vakantie. Natuurlijk, ik geniet ook met volle teugen, maar ergens in mij zit ook verdriet. Ik kan het moeilijk verdragen dat ik de oorzaak ben van iemand anders zijn verdriet. Ik wil niemand pijn doen. Verschrikkelijk. De kinderen doe ik pijn omdat ze niks liever willen dat papa en mama samen zijn en hem doe ik pijn omdat hij mij helemaal niet kwijt wil. Maar het is zo en ik hoop -dat als we verder in de tijd zijn- het beter te verdragen is voor ze. En dat ik de kinderen een grotere plek kan geven, ook al ben ik zelf erg tevreden met waar ik woon.

Nu over het eten. Indisch vind ik lekkerder dan Maleisisch eten. Het lekkerste wat ik heb gegeten tot nu toe is Pineapple Pajeri. Ik heb het met de combinatie van ananas en aubergine gegeten met witte rijst er bij. Grote stukken auberginegelijk toevoegen met de ananas. Ik ga het thuis zeker maken.Het is een zoete curry. Wat voor jou Marja? Ik zal een link toevoegen van het recept. Marja is een oud collega en maakte altijd glutenvrije taartjes, cake etc voor mij. Dan kwam ik op het werk en stond er een bakje op mijn bureau. Zo leuk.

Inmiddels aangekomen. Het is hier flink wat kouder. Veel toeristischer ook. Dat drukke hoeft van mij niet zo merk ik. Dus ik zoek rustigere plekken uit. Morgen een dagtrip. Ben benieuwd.

Afscheid nemen van de Oerang Oetans

Gisteravond ben ik terug gegaan naar Billiam. De massage was zo goed dat het mij leuk leek om nog een keer te gaan. Dit keer heb ik ook een gezichtsbehandeling laten doen. Daar kreeg inal snel spijt van, want het voelde alsof mijn gezicht in brand stond. En dat duurde de hele avond. Niet weer dus. Dat kan trouwens ook niet want ik vertrek morgen naar de Camaron Highlands. Net als de vorige keer maakte ze veel foto's van mij. Mag ik ze wel op Facebook zetten?vroeg ze. Ja hoor, geen probleem.

Een hele filmploeg op het eiland. Al het werk een paar keer in plaats van 1 keer, voor de volgende shoot. Voor de camera mijn certificaat in ontvangst nemen. Er moest bloed afgenomen worden van drie Orang Utans. Dat was ook een hele operatie want de beesten moesten eerst verdoofd worden, daarna een paar buisjes bloed afnemen en alles moest nog goed op film.

Afscheid genomen van Divanee (Indisch Boedist). Ik heb haar gevraagd hoe zij het ervaart: leven in een land met Chinesen, Indiërs en Maleisiërs. Ze bekijkt het anders als de Maleisische moslima die ik het eerder vroeg. De moslims weten vaak goed hoe het moet, de regels en hoe te leven. Ze willen graag dat wij ons aanpassen, vertelde ze. Eigenlijk zou ik een Christelijke Chinees hetzelfde willen vragen.

Vanmiddag de laatste keer water melonjuice voeren, vieze vis stink rijstballen maken. Vanmiddag de laatste keer de mooie bootreis maken. Ik zal ze missen: de mensen en ook de Orang Utans. Vanmiddag in plaats van langs de fontein, door de fontein. Lachen. Vanmiddag de laatste keer vol eten aan currypuffs van mijn favoriete tentje. Vanmiddag ook de laatste keer een dragon dier dood op de weg. Ik zal een foto toevoegen. Ze komen bij bosjes onder de auto. DagTaiping. Uitrusten, inpakken en op naar een volgend avontuur: Cameron Highlands.