Ik wist gewoon dat hij vanochtend op mij zou wachten. Na de trap vanuit de hal met alle kamers moet je langs een gezamenlijke zithoek en een receptie lopen voordat je naar buiten kan. Het plan was om de blik op oneindig te zetten en meteen door naar buiten te gaan. Toen ik dacht dat mijn missie geslaagd was, bleek dat er niks anders op zat dan om mijn directere aanpak te proberen want hij kwam mij achterna zonder dat ik het in eerste instantie in de gaten had. Gisteren wilde hij mij allerlei sieraden geven bij de grotten en liep hij teveel naast mij. Nee, net zoals ik mij niet verplicht voelde om elke avond in het hostel in Pangkor te eten, zo voelde ik mij vandaag ook niet verplicht om de hele dag door te brengen met een man uit Pakistan die gevoelsmatig mijn opa had kunnen zijn ondanks zijn 48 jaar en waar verder helemaal geen afspraken mee heb gemaakt. Om de dooie donders niet. Dus hij liep naast mij naar het busstation en vroeg mij waar ik heen ging: ‘ik ga in mijn eentje naar het park. Een fijne dag nog!’ zei ik vriendelijk maar heel duidelijk en liep bij hem weg de bus in. Het is niet mijn hobby om mensen af te wimpelen maar soms moet het.

Het park was enorm, met een botanische tuin, een vlinderpark, een vogelzoo, een orchideeën tuin en watervallen. Niet dat ik overal geweest ben, maar het grootste deel wat ik wilde zien dat heb ik gezien. Omdat ik al uren had gelopen heb ik mij daarna met de taxi naar Liddle India laten brengen. Een Indische wijk, net als in Georgetown, met een hele eigen sfeer: opvallende kleuren met veel goud, vrouwen ondergeschilderd met henna, muziek en de geuren van verse kruiden. Je kunt niet met foto’s en verhalen vertellen hoe dat is. Door de wijk gewandeld en gegeten bij een restaurant met veel keus. Toevallig zat ik naast de eigenaar van de zaak en hij vertelde met veel enthousiast over zijn onderneming die hij 2 jaar geleden had overgenomen. Hij was tevreden. Een buffet waarvan ik veel verschillende gerechten heb geprobeerd. Mijn conclusie na deze maand is: het Indische eten vind ik het lekkerst.

Omdat het al heel lang geleden was dat ik gluten heb gegeten, heb ik vandaag ananas/bosbes taartjes gekocht. 5. Twee voor mijzelf en de andere 3 voor de mannen onder het karton van om de hoek. Ze liggen altijd op dezelfde plek.

Helaas is mijn trip naar de vuurvliegjes niet gelukt. Om alleen te gaan vind ik te duur, zowel een tour als een taxi. Op het centraal station heb ik navraag gedaan om er met het openbaar vervoer heen te gaan, maar toen ik hoorde dat ik twee keer over moest stappen, leek het mij beter om er vanaf te zien omdat ik ook nog in donker terug moet.

Morgen naar huis. Op een of andere manier heb ik mij daar op ingesteld. Vanavond mijn boek uitlezen en brainstormen over wat ik morgen overdag zal doen want het vliegtuig gaat pas om 23:50 lokale tijd. Daarna krijg ik 7 uren kado en kom ik om ongeveer 6:00 in de ochtend op Schiphol aan, Nederlandse tijd. Yessss, weer naar de kinderen !!