Omdat de weersverwachtingen niet goed waren voor vandaag heb ik besloten om nu al richting Pangkor te gaan. Ik heb geen zin om in de regen te lopen en daar komt ook nog bij, ik houd van de warmte in Maleisië. Het is er soms 37 graden en ook nog vochtig, maar op een of andere manier voel ik mij er erg goed bij. In Lumut heb ik wat geboekt om te overnachten en morgen vertrek ik pas met de boot naar Pankor. Het geeft mij de gelegenheid om boodschappen te halen want ik heb begrepen dat er op het eiland niet veel te krijgen is omdat het niet groot is en er niet veel toeristen komen. Uiteindelijk viel het flink tegen om boodschappen te halen want ik heb heel Lumut moeten doorlopen om een normaal ontbijt bijelkaar te scharrelen. Fruit is er nauwelijks te koop. De mensen hier eten drie keer per dag warm. Ik moet er niet aan denken om vroeg in de ochtend aan een bord rijst te zitten met vlees en groenten, dat doe ik smiddags en s’avonds wel. Resultaat van mijn zoektocht: gedroogde pruimen, noten, vijgen, sinaasappels, een kilo vreemde vruchten, rijstepap (soort Nutrixvoor baby’s (vind ik lekker)) en melk. Ook nog een paar prachtige nep Nike sportschoenen voor 10 euro op de kop getikt. Ik zie nauwelijks dat het fake is. Dat betekent ook dat ik weer wat achter moet laten want anders barst mijn koffer. In Taiping heb ik spullen weg kunnen geven die overbodig waren. Ik denk dat ik de boeken die ik uit heb inde boekenkast van het hostel zet voor een volgende lezer.

Het is goed om langere tijd alleen te zijn en om alleen met jezelf geconfronteerd te worden na een moeilijke periode. Vanmiddag aan het water eerst heel lang uitgehuild. Gewoon om alles wat er is gebeurd het afgelopen jaar. Het voordeel van ouder worden vind ik dat je -ondanks dat je lichaam aftakelt- beter in je vel zit. Tenminste dat geldt voor mij. Ik weet hoe ik in elkaar steek:wat ik kan, wat ik niet kan, mijn gevoeligheid, zwakheden, irritante eigenschappen, maar ook veel goede kanten van mijzelf. Ikaccepteer dat allesen voel mij daardoor goed en zelfverzekerd. Maar dat neemt niet weg dat erverdriet is omdat je van te voren niet had gedacht dat het allemaal zo zou lopen in het leven. En daarom is het goed voor mij om deze vakantie een paar keer heel lang uit te huilen. Maar goed, dit is weer even genoeg persoonlijke shit. Daar zal ik het de aankomende werkenverder in mijn blog niet meer over hebben. Dit was genoeg.

Je ziet hier veel buffetten. Buiten onder een afdakje kun je met je bordje langs een tafel lopen met schalen en inscheppen wat je wilt om vervolgens maar een euro te betalen. Vandaag gesmuld van jazeker: pineapple pajeri. Het was wel erg zoet dit keer. Wat ik er bij wilde drinken. Geef mij maar iets typisch Maleisisch, zei ik. Dat werd zelfgemaakte ice thee volgens de beste man. Het was erg lekker maar ice thee kon ik er in de verste verte niet van maken.

Voordat ik vertrok werd ik gewaarschuwd voor de lokale eettentjes op straat. Na een paar dagen heb ik dat advies al laten varen. Veel backpackers zeggen dat het de grootste nonsens is en dat het soms geadviseerd wordt door touroperators om de door hun gekozen restaurants te spekken. Wel zoek ik tentjes op waar het druk is, want dat is het meest veilig. Elke dag verheug ik mij op het uitzoeken van mijn eten en probeer ik alles wat los en vast zit. Voornamelijk veel groentegerechten en verse drankjes.

Lumut is een gezellig dorpje aan de kust met veel eetgelegenheden en aan het water en een prachtig uitzicht. Dat wordt dus geen wandeling door de theeplantages maar zweet vegen aan eenrustige boulevard. Ik vind het goed.

Morgen naar Pangkor. Een klein eilandje aan de westkant van Maleisie met nog veel ongerepte strandjes. Geadviseerd wordt om de ramen overdag dicht te houden want anders heb ik kans dat er van dat ontbijt van mij niet veel meer is overgebleven. Apen sluipen er binnen alsof het niks is en ze kunnen ook nog goed bijten. Laat ze nooit je tanden zien want dan denken ze dat je de aanval inzet. Oké! Maar beter apen dan de bloedzuigers. Ja heel eerlijk, ik ben niet naar Tamar Negara gegaan om de bloedzuigers. Kleding helpt niet en je weet van te voren dat er veel op je springen en ze bijten je door je kleding heen. Ik durf veel maar wat deze beestjes betreft ben ik een schijterd.Als het gebeurt denk ik namelijk dat ik niet stop met gillen .

Ik luister Ed Sheeran, Castle on the hill met het uitzicht wat ik zal sturen. WoW!